Ferme de Six Planes

Enkele jaren geleden zag ik de documentaire The Biggest Little Farm (2018) van John Chester. Een ontroerend verhaal over een koppel dat hun stadsleven opgeeft om een vervallen stuk land om te vormen tot een bloeiend, duurzaam ecosysteem in Californië. De film raakte me diep — het idee van landbouw die met de natuur werkt in plaats van ertegenin, bleef me bij.

Toen ik via een vriendin hoorde dat haar broer Adrien en zijn vrouw Laurence, samen met hun kinderen, Charlie (5 jaar) en jules (10 jaar) iets gelijkaardigs probeerden waar te maken in de Ardennen, was mijn nieuwsgierigheid meteen gewekt. Ik wist: daar wil ik ooit naartoe. Deze zomer kwam het er eindelijk van. En ik nam – uiteraard – mijn trouwe reisgenoot mee: mijn camera.

Bij mijn aankomst waan ik me even in het zuiden van Frankrijk. De oprit lijkt op een klein dorpspleintje, omringd door zes grote platanen — de oorsprong van de naam Six Planes. Ooit stonden die bomen bij de dorpsbron, en toen ze verdwenen, besloot de vorige eigenaar er opnieuw zes te planten. Een mooi eerbetoon.

De hond komt me enthousiast begroeten met een tak in de bek, en niet veel later verschijnt Laurence, blootsvoets en met een glimlach. Ze was net pompoensoep aan het maken van de reuzenpompoen die de kinderen die dag hadden geoogst op school — een plek waar de hele gemeenschap mee instaat voor de moestuin tijdens de zomermaanden.Samen zoeken we Adrien, die even verderop in de moestuin groenten aan het plukken is voor het avondeten. Binnen de eerste twee minuten betrap ik mezelf er al op dat ik minstens tien keer “Wauw, zo mooi!” heb gezegd.

Laurence lacht: “Hier is het altijd een echte va-et-vient.” En inderdaad: er hangt een levendige, gemoedelijke sfeer. Gasten arriveren voor hun verblijf in de tiny house, wij zoeken een plek voor onze mini-camper, vlakbij een statige meidoornboom, temidden van het veld. Grote houtblokken onder één kant van ons busje zorgen ervoor dat we vannacht niet uit ons bed zullen rollen.

De volgende ochtend word ik wakker met het zachte geloei van koeien en het gekakel van kippen. Met een dampende koffie in de hand voel ik me de rijkste mens op aarde. Gewoon zitten en kijken — wat een luxe. Dit is voeding voor de ziel.

Tijdens onze wandeling over het 8 ha domein toont Laurence me hun kippenmobiel, waarin 250 kippen vrij rondlopen. Hun eieren worden verkocht, maar ook verwerkt tot pasta die ze zelf aanbieden. De kippen krijgen hier ruimte, lucht en afwisseling. De mobiele stal verhuist regelmatig, zodat ze telkens een vers stuk grond krijgen.

De kippen volgen de schapen, die eerst het gras kort grazen — een natuurlijk samenspel waarin elke soort zijn rol heeft. Een prachtig voorbeeld van hoe biodiversiteit werkt: een echte win-win-situatie.

In de moestuin lopen Indische loopeenden rond die slakken verorberen. Geen slakkenplaag dus, maar een slimme samenwerking tussen dier en plant. Hier is alles met elkaar verbonden.

De kinderen groeien hier op in vrijheid. Charlie, de jongste zoon, rijdt vrolijk het erf op met zijn fiets, en niet veel later zie ik hem samen met zijn vader op de tractor, fiets achterin de bak geduwd. “Je vais travailler avec papa!, is ook het eerste wat hij dagelijks zegt als hij van school komt, vertelt Laurence me.

Terwijl ze de kippen verzorgen, praat ik even met Charlie. Op de vraag wat hij het liefste doet, antwoordt hij met een guitige glimlach: “Met de bulldozer rijden!” Wanneer ik later op de dag op het brommende geluid uit de schuur afga en hem daar tegenkom, al spelend op de bulldozer, begrijp ik wat hij bedoelt. :-)

We passeren de tiny house die Adrien volledig zelf bouwde. In een vorig leven was hij schrijnwerker en tuinaanlegger — dat vakmanschap zie je overal terug. Ook hun twee gîtes, die hij nu aan het afwerken is, ademen rust, eenvoud en stijl.“We hebben dit altijd willen delen met anderen,” vertelt Laurence. Een zin die me nog lang bijblijft. Zo’n mooie ingesteldheid…

Verderop toont Laurence me het voedselbos, een recent project dat dankzij crowdfunding 4800 bomen rijker werd: beuk, haagbeuk, vlier, hazelaar… De uitgeputte landbouwgrond krijgt hier opnieuw leven. In lagen wordt gewerkt, stap voor stap, met aandacht voor de bodem en haar microleven. Het draait nog niet om oogsten, maar om herstellen. Om opnieuw evenwicht te brengen.

Het domein is zo uitgestrekt dat ik pas de dag nadien het achterste stuk ontdek. Daar hebben ze verschillende tenten opgezet, in samenwerking met OAKED — een community van liefhebbers van het buitenleven. Samen organiseren ze hier verblijfservaringen waarbij groepen volledig kunnen onderdompelen in de natuur.

OAKED gelooft dat hoe dichter mensen bij de natuur staan, hoe meer zorg ze er spontaan voor zullen dragen. Ze willen mensen inspireren om bewuster te leven, rust te vinden en opnieuw verbinding te maken — met zichzelf, met elkaar en met de natuur.

Het is mooi om te zien hoe Adrien en Laurence hun domein niet enkel voor zichzelf uitbouwen, maar het ook actief delen met anderen. Ze creëren hier een plek waar mens en natuur elkaar ontmoeten — een natuurlijke voortzetting van hun visie op harmonie, eenvoud en verbondenheid.

Naast het leven op de boerderij is Laurence ook wat ze in Frankrijk kennen onder de term naturopate — aanvullend met ayurvedisch therapeute. Ze werkt vanuit een holistische visie op gezondheid: voeding, kruiden, beweging, stress, levensstijl,…Ze vertelt dat ze communicatiewetenschappen en ontwikkelingssamenwerking studeerde, bijna een jaar in Zweden en 6 jaar in Congo woonde, en zelfs een jaar door Afrika reisde met een kind van 2,5 jaar in een jeep met daktent. Al die ervaringen leidden uiteindelijk tot Six Planes.

“Zonder dat avontuur in Afrika,” zegt ze, “zouden we deze stap misschien niet hebben durven zetten.”

Ik luister gefascineerd naar haar verhaal — over haar ongeluk als achttienjarige, die haar een week in coma bracht, en hoe dat haar leven veranderde. Plots kwam ze als jonge persoon in een versnelde midlifecrisis en ging nadien om met vrouwen die de leeftijd van haar moeder hadden. Ze besloot toen al: het moet anders. Ze wilde echt leven, met aandacht en betekenis. En dat voel je in alles wat ze hier doet.

Wanneer ik vertrek, kijk ik nog één keer rond. Overal leven, groei, beweging — maar tegelijk rust. Ik bewonder deze mensen enorm: hun moed om te springen, hun liefde voor de natuur, hun keuze voor eenvoud en samenhang.

Hier kom ik zeker terug. Niet alleen om te zien hoe Six Planes verder groeit, maar ook om mezelf eraan te herinneren dat echte rijkdom vaak begint bij grond onder je voeten, vuile handen en een open hart.

Wil jij ook graag eens een bezoekje brengen aan Ferme de Six Planes? Bekijk dan via de link het natuurhuisje.

Tip van de dag! 😉 Reserveren kan je ook rechtsreeks via Adrien (a_dierck@hotmail.com). Zo betaal je minder.

bekijk het natuurhuisje

Of heb je interesse in naturopathie en ayurveda? Bekijk dan Laurence haar website.

naturopathie - ayurveda

En via onderstaande link ontdek je meer over Oaked...

Oaked