Februari bracht weer heel wat moois met zich mee.
Stilaan voelen we de verschuiving van winter naar de eerste lentetekenen. Met de ene voet nog in het winterseizoen – denk aan nachtvorst en koude ochtenden – en de andere al in de lente. De dagen worden langer, de zon laat zich steeds vaker zien en hier en daar ontstaat nieuw leven uit de grond of aan takken.
Toch houden de kou en het duister alles nog in relatieve rust. Dit is het moment waarin we de wortels van de lente voelen, maar tegelijk verbonden blijven met de diepe, kalme energie van de winter.
Ik hou van elk seizoen en vind dat de winter soms wat meer waardering verdient, maar zodra de eerste tekenen van de lente zich aandienen, word ik euforisch! Dan begint het te kriebelen…
De kunst is om die energie en balans te bewaken. Een eeuwige oefening in geduld. Niet te snel willen gaan – voor mij persoonlijk ‘ne moeilijke’! Want ook al zien we de eerste kiemen verschijnen, het blijft een tijd van overgang en zachte verschuiving.
